U ovom diplomskom radu je proučavana sorpcija bakrovih iona na modificiranom geopolimeru u ovisnosti o različitim početnim koncentracijama otopina bakrovih iona (3,458 mmol dm-3, 8,034 mmol dm-3, 13,627 mmol dm-3, 18,034 mmol dm-3, 23,881 mmol dm-3 i 29,983 mmol dm-3) pri stalnoj temperaturi od 300 K, brzini miješanja od 150 okr min-1, u trajanju od 48 h. Korištene su čestice modificiranog geopolimera, sintetiziranog iz letećeg pepela klase F, promjera d < 90 µm. Dobiveni rezultati ukazuju na porast ravnotežne količine sorbiranih bakrovih iona na modificiranom geopolimeru (qe) s porastom ravnotežne koncentracije bakrovih iona u otopini (ce) do odreñene vrijednosti koja predstavlja maksimalni eksperimentalni kapacitet sorpcije bakrovih iona na modificiranom geopolimeru pri zadanim uvjetima (300 K, 150 okr min-1, 48 h) i ona iznosi qmax = 1,186 mmol g-1. Dobiveni eksperimentalni podatci su testirani Langmuirovom, Hillovom, Bauduovom i Fritz-Schlünderovom adsorpcijskom izotermom. Iako sve odabrane izoterme pokazuju dobro slaganje, ipak Langmuirova adsorpcijska izoterma pokazuje najbolje slaganje s eksperimentalnim podatcima što upućuje na zaključak kako se radi o monomolekulskoj sorpciji bakrovih iona iz vodene otopine bakrova(II) nitrata trihidrata na aktivno mjesto homogene površine sorbensa koje može primiti samo jedan atom ili molekulu i ima jednak afinitet prema adsorbatu.