Ispitana je adsorpcija bakrovih iona na prosijanom humusu u ovisnosti o različitim početnim koncentracijama otopina bakrovih iona (2,876 mmol dm -3 , 5,415 mmol dm -3 , 8,200 mmol dm -3 , 11,091 mmol dm -3 te 14,524 mmol dm -3 ). Eksperiment je proveden pri stalnoj temperaturi od 298 K, brzini miješanja od 200 okr min -1 , u trajanju od 48 h te veličini čestica < 500 μm. Na temelju dobivenih rezultata može se zaključiti kako se količina adsorbiranih bakrovih iona (q e ) neznatno mijenja s porastom početne koncentracije bakrovih iona u otopini (c 0 ), a svoju maksimalnu vrijednost dostiže pri početnoj koncentraciji od 11,091 mmol dm -3 te iznosi q e = 0,265 mmol g -1 za uvjete pri kojima je eksperiment proveden. Učinkovitost adsorpcije bakrovih iona dostiže svoju maksimalnu vrijednost za najnižu odabranu početnu koncentraciju od 2,876 mmol dm -3 te iznosi 42,330 % te nakon toga opada s porastom početne koncentracije bakrovih iona u otopini. Adsorpcija bakra na prosijanom humusu može se opisati Langmuirovim adsorpcijskim modelom (R 2 = 0,995). Usporedbom rezultata s rezultatima dobivenim kad je kao adsorbens korišten netretirani humus, pri istim eksperimentalnim uvjetima, može se zaključiti kako je proces adsorpcije bakra iz bakrovog(II) klorida dihidrata ipak bolje provesti na netretiranom humusu (q e = 0,272 mmol g -1 te učinkovitost adsorpcije 46,990 %).